ธัญธร นันทเสน (ปอมปอม)

แนะนำตัวเอง :

ชื่อนางสาวธัญธร นันทเสนค่ะ เรียก ปอมปอม หรือ ปอม ก็ได้ค่ะ เรียน Music Entrepreneurship เอก Vocal jazz

ปกติเป็นคนชอบดนตรีอยู่แล้วค่ะ มีเวลาว่างก็จะร้องเพลงเล่นดนตรีตลอดเลย แนวดนตรีที่ชอบก็จะเป็นพวกอาร์แอนบีค่ะ รู้สึกว่ามันให้อารมณ์ความรู้สึกบางอย่างที่น่าค้นหา แล้วก็ชอบโยกไปกับเพลงด้วย ที่ชอบร้องที่สุดจะเป็น Full bandค่ะ รู้สึกว่าได้สื่อสารกับคนทั้งวงแล้วก็ได้ปล่อยพลังเต็มที่ ไม่ต้องกังวลว่าเสียงจะดังเกินไปด้วย รวมๆก็ประมาณนี้ค่ะ

ทำไมมาเรียนที่คณะดนตรีเอแบค :

ด้วยความที่เรารู้ตัวเองอยู่แล้วว่าชอบดนตรี ก็เคยคิดที่จะไปเรียนมหาลัยที่ดนตรีจ๋าเลยเหมือนกันค่ะ แต่พอคิดแล้วมันยังรู้สึกไม่ complete อะไรบางอย่างในใจ แอบรู้สึกว่า มันใช่จริงๆเหรอ จนสุดท้ายเราเกือบจะไปสอบคณะที่เป็นสายวิทย์ไปเลย (ซึ่งจริงๆก็ชอบมากๆและยังอยากเรียนมากๆเหมือนกัน) ก็คือคณะวิทยาศาสตร์การอาหารและเทคโนโลยี แต่สุดท้ายก็มาเจอที่นี่ เรารู้สึกว่ามันเป็นส่วนผสมที่ค่อนข้างลงตัวระหว่างดนตรีเพียวๆกับการทำธุรกิจ หลังจากนั้นก็ศึกษามาเรื่อยๆค่ะ ได้ฟังบรรยาย เวิร์คช็อป สัมมนาต่างๆ ก็ทำให้เราเข้าใจในอุตสาหกรรมนี้มากขึ้น แล้วก็เลยอยากจะเป็นส่วนหนึ่งในการขับเคลื่อนมันค่ะ

สิ่งที่รักที่สุดในคณะ :

จริงๆเราคิดว่าคาตอบที่ถูกต้องที่สุดก็ต้องเป็นการเรียนการสอนค่ะ เพราะหลักสูตรของที่นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เราเราตัดสินใจเข้ามาเรียนแบบจริงๆ แต่ว่าพอเข้ามาแล้ว ก็มาเจอสิ่งที่ทำให้รักมากขึ้นไปอีก มากจนรู้สึกว่าถ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ก็คงจะไม่ได้เจอแน่ๆ ก็คือผู้คนค่ะ มันจริงมากๆที่มีคนบอกไว้ว่าเราจะได้เจอผู้คนมากมายในมหาวิทยาลัย แล้วเราก็โชคดีมากๆที่ได้เจอคนที่กลายมาเป็นสิ่งดีๆและสำคัญในชีวิตของเราที่นี่ค่ะ อยากขอบคุณทุกคนที่ใจดีกับเรานะคะ

โมเมนต์การเป็นนักศึกษาที่ชอบ :

ตอนนี้จบปีหนึ่งไปแล้ว รู้สึกว่าได้ผ่านโมเมนต์อะไรมามากมายพอสมควรเลย ถ้าให้เลือกที่ชอบก็คงเป็นการได้ทำกิจกรรมของคณะกับเพื่อนๆค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นการเล่นดนตรีนี่แหละ พอมองย้อนกลับไปก็รู้สึกว่าได้อะไรมามากกว่าที่คิด ผ่านไปแค่ปีเดียวก็มีข้อคิดมากมายมาเก็บไว้เตือนใจเลยค่ะ พอเราได้เล่นดนตรีเป็นวง หลักๆที่ต้องทำก็คือการสื่อสาร การแบ่งหน้าที่ การถกเถียง ปรับความเข้าใจแล้วก็หาข้อสรุป พูดง่ายๆก็เหมือนฝึกทักษะการทำงานเบื้องต้น มันทำให้สนิทกับเพื่อนๆมากขึ้นด้วยค่ะ

สิ่งที่อยากเห็นในคณะ :

ความจริงแล้วตอนนี้แค่เห็นประตูห้องซ้อมที่คณะก็ดีใจแล้วค่ะ เพราะตั้งแต่ปิดโควิดก็แทบไม่ได้เข้าคณะเลย จนขึ้นปีสอง มีน้องๆปีหนึ่งเข้ามาแล้วก็ยังไม่ค่อยได้เจอกัน แต่สิ่งที่เราอยากเห็นจริงๆก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แค่อยากลองเห็นทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันดูซักครั้งค่ะ เพราะว่าพอโตขึ้น แต่ละคนก็มีภาระมากขึ้น การที่จะมีกิจกรรมที่รวมคนในคณะจริงๆก็เลยยาก แต่ก็ยังแอบฝันว่าจะได้เห็นทุกคนมาอยู่พร้อมหน้าแล้วก็ทำอะไรสนุกๆแลกเปลี่ยนกันอยู่นะคะ

ตัวตนที่วาดฝันไว้ว่าจะเป็นในตอนปีสี่ :

ตอนนี้ก็ยังเห็นภาพตัวเองไม่ได้ชัดเจนมาก แต่ก็พอจะมีเป้าหมายเล็กๆอยู่บ้างค่ะ เราอยากเห็นตัวเองในตอนนั้นเป็นคนที่เก่งขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น นอกจากรับผิดชอบตัวเองแล้วก็แอบหวังว่าจะได้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือคนอื่นๆด้วยเหมือนกันค่ะ พอถึงตอนนั้น concentration ที่เราเลือกคงจะไม่ใช่สายเล่นดนตรี แต่ก็น่าจะมีเรื่องสนุกใหม่ๆที่จะได้สองทำตามสาขาวิชาที่เลือกค่ะ จริงๆเราก็ค่อนข้างตื่นเต้นเพราะปีสี่คือต้องพอที่จะเห็นอาชีพในอนาคตรางๆแล้ว คิดว่าคงจะน่าสนุกไปอีกแบบค่ะ

สุดท้ำยมีอะไรจะฝากบอกน้องๆที่พึ่งเข้ามาเรียนมั้ย :

ไม่มีอะไรมากเลยค่ะ ถ้าเราเข้ามาเรียนตามที่ฝันไว้ได้แล้ว ก็อย่าลืมตั้งใจแล้วก็ทุ่มเทให้ฝันมันเป็นจริง การเข้ามาอยู่ในที่ใหม่ๆอาจจะต้องมีการปรับตัวบ้าง อาจจะต้องทะเลาะกับเพื่อน หรืออาจจะต้องเรียนวิชาที่ไม่ถนัด แต่สุดท้ายถ้าเรามั่นคงในเป้าหมายของเราจริงๆ ซักวันมันก็จะสำเร็จเองค่ะ พี่ก็ยังไปไม่ถึง แต่ในเมื่อเราจะมาอยู่ด้วยกันแล้ว ก็มาค่อยๆสู้ไปด้วยกันนะ